انشا با موضوع دهه ی فجر
مقدمه : باز هم دهه فجر رسید. روزهای پیروزی انقلاب اسلامی که برای پدر و مادرهای ما پر از خاطره است. در دهه فجر اسلام تولدی دوباره یافت و این دهه در تاریخ ایران نقطه ای تعیین کننده و بی مانند بشمار می رود.
دوازده تا بیست و دو بهمن ۱۳۵۷ دهه فجر انقلاب اسلامی و روزهای سرنوشت ساز ملت به پا خاسته ایران است.
بازگشت افتخارآمیز امام خمینی به ایران اسلامی و اعلام تشکیل دولت موقت با خود نتایج مثبتی از جمله پیوستن بسیاری از ارتشیان به انقلاب و بیعت نیروی هوایی با امام بزرگوار و شکست حکومت نظامی با حضور شکوهمند مردم در صحنه به فرمان امام خمینی، فتح مراکز مهمی همچون صدا و سیما و پادگان های نظامی و سرانجام پیروزی انقلاب اسلامی را همراه داشت.
ظلم و تاریکی سرزمین ایران را فرا گرفته بود. کسی حق اعتراض به مشکلات و سختی هایی که حکومت بر مردم تحمیل می کرد را نداشت مگر اینکه جان خویش را در این راه از دست می داد.
سال های سختی بود؛ سالهایی که کشور فشارهای سیاسی و اقتصادی و … فراوانی را بر دوش خود می کشید؛ فشار های ناشی از بی کفایتی شاه و دستورات بی تدبیرانه اش که گاهی منجر به از دست رفتن بخشی از سرزمین ایران میشد.
این بی تدبیری ها رنگ و بوی تازه ای نداشتند بلکه ارثیه ای بود که نسل به نسل از حکومت های سلطنتی قبل به ارث می رسید! سال هایی که با هر تظاهرات، خون های مردم بی گناه بر سنگفرش خیابان ها می ریخت.
در همان سال هایی که شاه کشور را بی امن کرده بود و از بیگانگان دستور می گرفت، جوانان بسیاری هم بودند که فرمانبردار امام خمینی بودند و در راه آزادی میهنشان، جان گران بهایشان را می دادند. جوانانی که هنوز هم پیکر کوتاه با استخوان های خاکی شان به میهن باز می گردد…
۱۲ بهمن سال ۵۷ بود که امام خمینی به ایران بازگشت. کسی که آمریکا و تمام زیردستانش سعی در نابودی و شکست او داشتند ولی هیچ گاه موفق نشدند و امام پیروز شد. پیروزی ای که ثمره اش انقلابی بود که دیگر رنگ و بوی اسلام به خود گرفته بود و هیچ بیگانه ای حق تصمیم گیری و دخالت در امور آن را نداشت.
سربازان امام خمینی چه پیر و چه جوان و چه کودک، همگی با فرمان ایشان از سرزمین ایران دفاع کردند و خونشان را پای این خاک نهادند. امام خمینی (ره) همچون پدری مهربان از این جامعه دفاع کرد و نگذاشت ظلم و ستمی که آن را فراگرفته بود، پیشرفت کند؛ چنانکه با ورود ایشان، سران ظلم و ستم همچون شاه و بختیار و … ذلیلانه پا به فرار گذاشتند.
و امروز که ما در امنیت و آسایش زندگی می کنیم، مدیون امام خمینی و شهیدانی هستیم که برای این سرزمین جانشان را دادند. شیرینی امنیت را کسی درک نمی کند مگر مردم آن سرزمین هایی که هم اکنون ظلم و ستم سرزمینشان را فرا گرفته و هیچ گونه آزادی ندارند و دشمن بی رحمانه سعی در تصرف سرزمینشان دارد.
شیرینی امنیت را آن هایی درک می کنند که جزء پناهنده ها در کشتی ها در حال فرارند و در نهایت، غرق در آب های پر تلاطم اقیانوس ها می شوند. شیرینی امنیت را دخترانی درک می کنند که مورد آزار و اذیت بیگانگانی قرار می گیرند که به زور به خانه هایشان حمله کرده و آنها را به غارت میبرند.
آری امنیت بسیار شیرین است. امنیتی که امام و شهیدان به این کشور آورده اند. ما تا جان داریم مدیون شهداییم. شادی روح امام و شهدا صلوات.
